به دنبال توانمندی ارتباطی بین فرهنگی در فضای انگلیسی به عنوان زبان خارجی: بررسی ادراکات معلمان انگلیسی ایران

به دنبال دانش  ارتباطی بین فرهنگی در بافت  انگلیسی به عنوان زبان خارجی: بررسی ادراکات معلمان زبان ایرانی جهانی شدن باعث افزایش  ارتباط میان افرادی با پیش زمینه های زبانی و فرهنگی بسیار شده است (بایرم، 2008) و در نتیجه اخیرا، نقش مهم فرهنگ در آموزش زبان خارجی پررنگ تر از پیش شده است (فیپز و گنزالز، 2004). در نتیجه، دانش ارتباطی بین فرهنگی به عنوان رکنی مهم در یادگیری و آموزش زبان مطرح شده است (بایرم و زاراته، 1997). البته، این دانش به عنوان نتیجه ی ضمنی خودبخود آموزش زبان خارجی تلقی می شود (میر، 1991) و به نظر می رسد معلمان نقشی مهم در آموزش بین فرهنگی دارند که این نقش در محیطهای انگلیسی به عنوان زبان خارجی حائز اهمیت بیشتری است (هن و سانگ، 2011). مطالعه ی حاضر در تلاش است ادراکات معلمان زبان ایرانی را در مورد توانمندی ارتباطی بین فرهنگی در حال حاضر بررسی نماید. همچنین در تلاش است به این مسئله بپردازد که آیا تجربه ی معلمان می تواند بر ادراک آنها از این توانمندی تاثیر گذارد. بدین منظور، از 100 معلم زبان خواسته شد تا پرسشنامه ی مربوطه برگرفته از مطالعه ی هن و سانگ (2011) را تکمیل نمایند. نتایج بررسی های کمی و کیفی حاکی از آن بود که شباهتها و تفاوتهایی میان ادراکات معلمان در مورد دانش ارتباطی بین فرهنگی و ارتباط آن با تجربه ی معلمان وجود دارد. نتایج به اهمیت آموزش بین فرهنگی معلمان در فضای زبان آموزی ایران اشاره دارد.